Ik maak geregeld mee tijdens het fotograferen dat mensen afwijzend en zelfs fel en agressief reageren als ik mijn camera op hen richt. Helemaal als ik bij een kinderspeelplaats of een kermis sta te fotograferen. Niet stiekem achter een boom verborgen, gewoon zichtbaar met een grote flinke lens en statief. Het is natuurlijk hun goed recht om te weigeren, dat respecteer ik ook, maar jammer is het wel. In de regel vraag ik vooraf netjes toestemming en vertel waar ik mee bezig ben. Vaak is dan al het leuke moment al voorbij of gaat men een geposeerde pose aannemen. Ik ben al heel wat tijd verloren aan gesprekjes en uitleg geven wat ik met de foto ga doen enz. En soms vergeet ik de tijd en ben gezellig aan de babbel en krijg een heleboel interessante informatie.

Minder respectvol gaat men met mijn foto’s om. Ik maak geregeld mee, dat mijn foto’s gewoon zonder mijn toestemming worden gebruikt op websites, blogs en op sociale media als Facebook. Sterker nog, er wordt niet eens om toestemming gevraagd of mijn naam vermeld bij de foto. Zo plaatste een vakantiepark in Hellendoorn gewoon mijn foto’s op hun site en in hun brochure, werd er een behangetje gedrukt van een afbeelding van mij, kwam ik mijn voor fotowedstrijden ingezonden foto’s elders tegen enz. enz. Dit alles mag blijkbaar allemaal wel zonder toestemming.

Op internet las ik een artikel van de fotograaf Meindert van Dijk over schending van het auteursrecht en wat je als fotograaf vervolgens kan doen. Hij verwoordt precies hoe ik mij dan voel, vernederd en een slachtoffer van diefstal.