Mij boeit landschapsfotografie het meest. Mijn fotoapparaat is mijn maatje om gezellig mee op uit te gaan. Ik hou van de ruimte om me heen, de lijnen, kleuren, structuren in het landschap en gewoon het heerlijke buiten bezig zijn. Voor echt mooie landschapsplaatjes moet je vroeg opstaan of laat op pad gaan om dan het mooiste licht te pakken. Of slecht weer trotseren om dreigende luchten en reflecties in regenplassen te fotograferen. Niets voor mij. Ik vind dat soort geijkte mooie plaatjes ook niet lang boeiend. Ik benader het landschap liever op een iets meer abstracte manier. En dat is best moeilijk. Ok, niet iedereen zal het kunnen waarderen, maar als ik het maar mooi vind.

Wat zijn dan mijn mogelijkheden? Ik heb daar al vaker een blogje aan gewijd. Op de camera kan ik kiezen voor een lange sluitertijd of een meervoudige belichting, Ik kan out of focus fotograferen, tijdens het knippen bewegen of ergens doorheen fotograferen (water, glas enz). Ik kan gebruik maken van de eigenschappen van verschillende objectieven, van lensbaby, macro tot supergroothoek of tele, om bepaalde effecten te verkrijgen. En ook achteraf zijn er mogelijkheden om tot abstractie te komen. Zo biedt Photoshop mij de mogelijkheid om te knippen en te plakken, foto’s over elkaar heen te leggen, textures, extra vignettering, blur of vervorming toe te voegen enz. Of omzetten naar zwart wit om zo meer dramatiek in het beeld te krijgen. Ik zit graag, als het buiten regent, achter de computer om met eerder genomen foto’s te “spelen”.

Maar het begint allemaal met anders kijken. Compositie, lijnen, vormen, kleur, dat zijn de elementen om mee te werken. Het concept is het startpunt van dit creatieve proces. Welke emotie wil ik delen, welk verhaal wil ik vertellen? Niet lukraak zo maar wat doen of in elkaar knutselen. En verder is een goed gedocumenteerd archief wel zo handig om uit te kunnen putten.